Góralka czyta

„ Ja to już nie ona… ”                                                                „ Jestem kobietą Wodą ogniem burzą perłą na dnie Wolna jak rzeka Nigdy nigdy nie poddam się Jestem kobietą Jestem dobrem jestem złem Jestem wodą jestem ogniem Jawą i snem ”. Tak śpiewa Edyta Górniak, ekspresyjnie oddając złożoność kobiecej natury. Tę kwestię porusza również, na kartach powieści „Najprawdziwsza fikcja”, opublikowanej nakładem Wydawnictwa Oficynka i nagrodzonej podwójnym laurem wyróżnienia w niezależnym plebiscycie na polską Książkę Roku „Brakująca Litera” 2018, jej autorka, Bianka Kunicka Chudzikowska. W tym celu z rozmachem przenosi Czytelnika do rodzinnego Wrocławia, gdzie mieszka Zofia, której postać intryguje, bowiem już w pierwszych słowach z rozbrajającą szczerością wyznaje: „Jestem postacią fikcyjną. W pewnym sensie powstałam tu i teraz. Urodziłam się bez bólu, już dorosła, z bagażem doświadczeń moich, choć przeze mnie nieprzeżytych. Istnieję dy

„ Kulejące tajemnice kontra wielkie namiętności ”                                                                „ Wielka miłość nie wybiera, Czy jej chcemy nie pyta nas wcale, Wielka miłość, wielka siła, Zostaniemy jej wierni na zawsze ”. Krystyna Śmigielska, autorka debiutująca w 2006 roku zbiorem opowiadań pod tytułem „Zbieracz grzechów”, której pokaźny dorobek obejmuje książki dla dzieci, młodzieży i dorosłych, należycie zadbała, by bohaterowie jej trzynastej już powieści zatytułowanej „Pokurcz” opublikowanej 18.09.2019 roku nakładem Wydawnictwa Bibliotekarium, przekonali się na własnych skórach o słuszności słów utworu z repertuaru Seweryna Krajewskiego. W tym celu przeniosła Kacpra Rawicza rozpaczliwie poszukującego pracy do jednej z nadmorskich kawiarni Przy Deptaku. Jej właściciel, Tomasz Zieleń zdecydował się go zatrudnić, nieświadomy, że chłopak za zasłoną długich włosów i brody skrywa mroczne tajemnice, z upływem czasu diametralnie wpływające na życi

„Skazany na dyktę czy na nadzieję?” „Życie, życie jest nowelą, Raz przyjazną a raz wrogą, Czasem chcesz się pożalić, Ale nie masz do kogo” . O prawdziwości słów piosenki z repertuaru Ryszarda Rynkowskiego na własnej skórze przekonał się Piotr Jastrzębski - dziennikarz i felietonista obecnie współpracujący   z „Dziennikiem Trybuna”. Jego obycie ze słowem pisanym zaowocowało między innymi laurem Lubelskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz wyróżnieniami na zawodowej niwie, a szczęścia na prywatnym gruncie dopełniał dom z bali budowany bez kredytu, kochająca żona i dzieci jak również Tajga i Małpa – uwielbiane psy, potęgując w mężczyźnie złudne przeświadczenie, że dobra passa może trwać wiecznie. To, iż „będąc szczęśliwym jest się poniekąd dzieckiem” zrozumiał w  latach 1999 -2000 zaraziwszy się wirusem wojny, kiedy to korespondował z kilkoma redakcjami skupiającymi uwagę wokół konfliktu bałkańskiego. Oglądany naocznie jawił mu się przeciwstawnie do telewiz

„Kto jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamieniem ”. Lud Boży jest wspólnotą świętych i grzeszników doświadczających wzlotów i upadków, o czym w ostatnim czasie namacalnie przychodzi nam się przekonać w związku z informacjami odbijającymi się w mediach szerokim echem, skupionymi wokół nadużyć, których dopuszczają się duchowni Kościoła katolickiego. Ten niełatwy do ujęcia w słowa temat podjął z niemałym rozmachem i wyczuciem zarazem, na kartach powieści Relikwia , Marcin Pilis.  Spod pióra tegoż dziennikarza, prozaika i felietonisty do tej pory wyszły również: Opowieść nawiasowa (2006r.), Łąka umarłych (2010r.) oraz Zatrute pióra. Antologia kryminału (2012r.), jednak to właśnie za przyczyną Relikwii opublikowanej przez Wydawnictwo BLISKIE w 2009 roku, odbyłam swoją pierwszą literacką podróż pod jego przewodnictwem. Oprowadził mnie on po pewnym miasteczku, o którym niespodziewanie zrobiło się głośno za sprawą kości kanonika zamordowanego w 1584 roku przez czeskiego barona. O